Wiśnicz – Zamek Lubomirskich
Ocena: 4,16 z 56 opinii [oceń obiekt]
Loading...| Stan obecny: | użytkowany. | ||
| Funkcja teraźniejsza: | placówka Muzeum Ziemi Wiśnickiej. | ||
| Zabytkowe obiekty towarzyszące: | Klasztor Karmelitów (więzienie), Koryznówka (drewniany dom z XIXw. – Muzeum Jana Matejki) | ||
| Zwiedzanie: | Godziny otwarcia: od 1 maja do 31 października od poniedziałku do piątku 8:00 – 18:00 soboty, niedziele i święta 10:00-18:00 poza sezonem turystycznym od 1 listopada do 30 kwietnia od poniedziałku do piątku 8:00 – 16:00 soboty, niedziele i święta 9:00 – 17:00 Cennik: bilet normalny – 13 zł, ulgowy – 8 zł Kontakt: tel.: +48 14 61 285 89, 61 285 28 kom. +48 607 042 274 |
||
| Dojazd: | wzgórze zamkowe znajduje się na północny-wschód od miasta Nowy Wiśnicz na terenie Starego Wiśnicza, należy wjechać w ulicę St. Lubomirskiego. [Oszczędź czas i paliwo – gotowe współrzędne pod mapą.] |
||
| Parkingi: | na wzgórzu zamkowym są ogólnodostępne parkingi. | ||
| Historia i opis: | |||
W II połowie XIV w. Jan Kmita wzniósł w Wiśniczu warownię składającą się z kwadratowej wieży oraz drewnianych budynków mieszkalnych otoczonych palisadą. Jego syn Piotr rozbudował założenie w zamek obwarowany murem, z murowanym budynkiem mieszkalnym o czterech skrzydłach i trzech narożnych basztach. Piotr Kmita będąc marszałkiem wielkim koronnym i wojewodą krakowskim zadbał o to, aby jego główna rezydencja była godna urzędów jakie pełnił. Oprócz Wiśnicza do Kmitów należały również m.in. Zamki w Załużu i Lesku oraz majątek ziemski w Olszanicy.Po bezpotomnej śmierci Piotra w 1553r. zamek w Wiśniczu trafił w posiadanie rodu Barzich herbu Korczak, ci z kolei czterdzieści lat później sprzedali go Sebastianowi Lubomirskiemu herbu Szreniawa bez Krzyża, który w tym okresie skutecznie budował swoją pozycje społeczną i majątkową będąc m.in. żupnikiem soli bocheńskiej i wielickiej.  Sebastian na stałe rezydował na zamku w Dobczycach i dopiero jego syn Stanisław, który objął majątek w 1613r. swoją uwagę skupił na Wiśniczu. W 1615r. rozpoczął trwającą sześć lat przebudowę rezydencji wg. projektów Macieja Trapoli, w wyniku której powstały: brama wjazdowa, kaplica i budynek kuchni (zwany „Kmitówką”). Przebudowano też dziedziniec wewnętrzny, który na całej wysokości otrzymał loggie oraz podwyższono wieże narożne. Wnętrza zdobione bogatymi dekoracjami stiukowymi i cennymi obrazami skrywały m.in. bogatą bibliotekę wiśnicką. Rezydencję otoczono fortyfikacjami bastionowymi, które w niższych kondygnacjach mieściły kazamaty oraz pomieszczenia dla wojska i służby a także stajnie. Wyżej mieszkali oficerowie. W 1631r. w pobliżu zamku wniesiono, ufundowany przez Lubomirskich, klasztor karmelicki stanowiący z zamierzenia element obronny twierdzy wiśnickiej.Od 1649r. panem na Wiśniczu został Aleksander Michał Lubomirski. Sześć lat później twierdza pomimo olbrzymich zapasów żywności i amunicji oraz doborowej obsady wojskowej zostaje poddana wojskom szwedzkim (zupełnie jak inna dobrze obsadzona warownia Lubomirskich – zamek w Rzemieniu). Szwedzi rozgrabili i zniszczyli obiekt, z którego zostali usunięci w 1656r. przez dwa półki wojska polskiego. Kilka lat później rozpoczęto odbudowę rezydencji.  W 1720r. Marianna Lubomirska wniosła Nowy Wiśnicz w posagu Pawłowi Karolowi Sanguszce. O tym jak ważne dla Lubomirskich było gniazdo rodowe świadczy fakt, że w roku 1752 odkupił go Stanisław Lubomirski z Łańcuta. Jednak los okazał się przewrotny i Aleksandra Lubomirska ponownie „wyprowadziła” Wiśnicz jako wiano dla Potockich herbu Pilawa. Zamieszkiwany już tylko okazjonalnie zamek w 1831r. strawił rozległy pożar. Ruina trafiła w posiadanie Zamoyskich a później Straszewskich, aby w 1901r. ponownie wrócić do Lubomirskich. W 1928r. rozpoczęto prace renowacyjno-budowalne, które zostały przerwane przez wybuch II wojny światowej. W 1949r. już bez udziału Lubomirskich kontynuowano prace budowlane finansowane przez skarb państwa, ostatecznie zakończone sukcesem. Po transformacji ustrojowej w 1991r. ród Lubomirskich rozpoczął starania o odzyskanie wiśnickiej rezydencji, jednak cały proces formalno prawny związany z przejęciem własności nie został zamknięty do dnia dzisiejszego. Odbudowany zamek został przeznaczony na muzeum i taką funkcje pełni do dnia dzisiejszego. |
|||
| Ciekawostki: | |||
| Prawie jak współczesna ‘CIA’ 😉 Zamek w Wiśniczu był gniazdem rodowym rodzin, które w ówczesnej Polsce były bardzo wpływowe i zamożne, a jak wiadomo od dawien dawna wiedza to potęga, więc nie dziwi jedna ze wspólnych cech, jaką przejawiali zarówno Kmitowie jak i Lubomirscy. Przy kaplicy zamkowej znajduje się komnata, w której stojąc w jednym narożniku słychać wyraźnie nawet cichy szept z przeciwległego kąta. Ponoć za czasów Kmitów był to pokój spowiedzi a w jednym z kątów stał konfesjonał (w tym przypadku wyznanie grzechów raczej nie było tajemnicą). Lubomirscy natomiast podeszli do tematu podsłuchów mniej finezyjnie, zlecając budowę małego pomieszczenia nad salą, w której kwaterowało wojsko. Przebywający tam zaufany człowiek miał za zadane donosić panu o niepokojących rozmowach zasłyszanych wśród żołnierzy. |
|||
| Legenda: | |||
| Podobno przy rozbudowie zamku prowadzonej przez Stanisława Lubomirskiego zatrudnieni byli jeńcy tureccy i tatarscy spod Chocimia, którzy korzystając z tego, że pracowali na wzgórzu postanowili spróbować powietrznej drogo ucieczki. Konstruowali skrzydła i próbowali na nich odlecieć z zamku. Niestety daleko nie dolatywali, a w miejscu ich upadku wznoszono kamienne kolumny. Do dziś zachowały się cztery takie pomniki, po jednym w: Wiśniczu, Bochni, Kopalinach i Łomnej. | |||
| Galeria | |||
                     |
|||
| zdjęcia wykonane w czerwcu 2014 | |||
| Mapa | |||
|
Wyśrodkuj mapę
Ruch
Jazda rowerem
Tranzyt
|
|||
| Lokalizacja: woj. małopolskie, pow. bocheński, gmina Nowy Wiśnicz | |||
| Adres: Stary Wiśnicz | |||
|
|||
Może jak twierdzą niektórzy mało tu wyposażenia i skąpe wystawy ale za to klimat panujący na wiśnickim zamku jest jedyny w swoim rodzaju. Tu naprawdę czuje się potęgę tej twierdzy.