Wierzchowiska – Dwór Świdów
Ocena: 4,10 z 10 opinii [oceń obiekt]
Loading...| Stan obecny: | użytkowany, wyremontowany. | ||
| Funkcja teraźniejsza: | hotel****, restauracja – „Dwór Sanna”. | ||
| Zabytki w otoczeniu: | brak. | ||
| Zwiedzanie: | wstęp na teren parku nieograniczony i darmowy, zabytek można oglądać z zewnątrz, wnętrza dostępne dla gości hotelu i restauracji. Kontakt: tel: 15/871 61 53, kom. 606 112 473, 795 461 820 email: managerbiznes@dworsanna.pl |
||
| Dojazd: | wjazd do parku znajduje się na rozwidleniu dróg. [Oszczędź czas i paliwo – gotowe współrzędne pod mapą.] |
||
| Parkingi: | na terenie parku są bezpłatne miejsca postojowe. | ||
| Historia i opis: | |||
| O wsi Wierzchowiska należącej do parafii Potok pisał już około 1470r. Jan Długosz w „Liber beneficjorum dioecesis Cracoviensis”. Na przestrzeni wieków osada często zmieniała właścicieli. Niestety brak jest źródeł na podstawie których można by podać datę budowy stojącego tu dworu, wiec szacunkowo wymienia się pierwszą połowę XIX w. Właścicielami tutejszego majtku byli wówczas Wiercieńscy i Kochanowscy (spokrewnieni z naszym sławnym poetą). Po powstaniu styczniowym z 1863r. majątek ziemski wraz z dworem i folwarkiem zakupił karczmarz Jan Michelis, który około 1876r. wybudował tu również browar. W 1902r. tuz przed śmiercią Michelis sprzedał swoje włości Gustawowi Świdzie żonatemu z Marią Przewłocką. Świdowie angażowali się w rozwój całej wsi, co przejawiało się m. in. utworzeniem pierwszej szkółki dla dzieci folwarcznych. W celu pozyskania funduszy na remont i rozbudowę dworu dokonano aż trzykrotnej parcelacji ziem na których powstały okoliczne przysiółki. Po śmierci Gustawa w 1911r. dziedzicem został jego 26 letni syn Gustaw Konstanty, który gospodarował razem z matką. Pomimo młodego wieku Gustaw wykorzystując swoje rolnicze wykształcenie rozwijał i pomnażał ojcowiznę, ale nie stronił też od uciech i zabaw oddając się im podczas wyjazdów do Warszawy. Tam też poznał córkę bogatego przemysłowca, Zofię Skibińską z którą ożenił się w 1912r. Dzięki posagowi jaki wniosła Zofia udało się dokończyć rozbudowę i modernizacje dworu. Okres I wojny światowej okazał się łaskawy dla Świdów którym w 1915r. urodził się syn, Marian. Niestety nadeszła kolejna zawierucha wojenna z 1919r. w postaci wojny polsko-bolszewickiej w której brał udział Gustaw wraz ze swoim stangretem dzięki któremu cało powrócił do domu. Lata 1920-1922 to okres kolejnej rozbudowy dworu i nadania formy jaką możemy oglądać do dnia dzisiejszego. W tym czasie ukształtowano też sporych rozmiarów przyległy park. Kres świetności rezydencji nastał w 1927r. kiedy to Gustaw i Zofia postanowili się rozstać. Aby zwrócić wiano wniesione przez żonę, Gustaw został zmuszony sprzedać majątek w Wierzchowiskach. Nowi właściciele okazali się miernymi gospodarzami i w 1937r. włości trafiły na licytację, którą wygrał Marian Świda, syn Gustawa z pierwszego małżeństwa (zarówno Gustaw jak i Zofia założyli nowe rodziny). Nastał czas kolejnej wojny a po niej ludowa pseudo demokracja. Dwór z resztą majątku został objęty reformą rolną z 1944r. Gustaw i Marian jakiś czas ukrywali się przed tajną policją NKWD, później Gustaw był m.in. pracownikiem biblioteki KUL w Lublinie. Marian obarczony swoim pochodzeniem imał się przypadkowych zajęć, aż do ślubu z pracownicą ambasady USA w Warszawie i wyjazdu do Stanów Zjednoczonych. Gustaw tak jak i jego pierwsza żona zmarli w tym samym, 1970 roku. W przejętym dworze jakiś czas mieściła się poczta, dom nauczyciela i przedszkole. W 1976r. przejął go Związek Harcerstwa Polskiego w celu utworzenia ośrodka szkoleniowo-wypoczynkowego, na potrzeby którego dokonano generalnego remontu. Po zmianie ustroju w 1989r. obiekt znów popadł w ruinę dzięki kolejnym właścicielom. Po śmierci żony osamotniony Marian Świda w 1995r. zdecydował się na powrót do Polski. Podjął starania o odzyskanie dawnego majątku lecz zakończyły się one niepowodzeniem. Zmarł w 1999r. Zaniedbana rezydencja czekała na lepsze czasy do 2006r., kiedy to przeszła na własność państwa Nizio. W 2008r. rozpoczęto remont a dwa lata później w dworze otwarto restaurację i hotel „Dwór Sanna” nawiązujący nazwą do pobliskich źródeł rzeki Sanny. |
|||
| Ciekawostki: | |||
 Dębowy krzyżPo bitwie na Sowiej Górze niedaleko Batorza stoczonej 6 września 1863r., oddział powstańców dowodzony przez płk Marcina „Lelewela” Borelowskiego, chcąc zgubić wojska rosyjskie po kilku dniach marszu zatrzymał się we wsi Otrocz, łącząc się tam z oddziałem Kajetana „Ćwieka” Cieszkowskiego. Tutaj zostali napadnięci przez Kozaków i zepchnięci powrotem w kierunku Batorza i wojsk rosyjskich. Pomimo protestów Lelewela sztab wojskowy zdecydował się podjąć walkę, która zakończyła się otoczeniem i rozbiciem powstańców. W potyczce zginął też płk Borelowski. Część ocalałych wycofała się w okolice Wierzchowisk gdzie kilku z nich zmarło i zostało pochowanych pod dębem na skraju lasu. Po ścięciu konarów drzewa uformowano z nich rosnący krzyż. W trakcie I wojny światowej w 1914r. został on ścięty przez Węgrów, jednak mieszkańcy Wierzchowisk postawili go ponownie. W 1939r. krzyż został poświęcony i przeniesiony w pobliże dworu gdzie stoi do dnia dzisiejszego. Zdrada Oddział płk Lelewela miał na swoim koncie rozbicie kasy rządowej w Łukowie, dzięki czemu dysponował sporymi funduszami, które zdeponował u żydowskiego karczmarza Jana Michelisa. Musiała to być pokaźna suma, gdyż Michelis chcąc ją zatrzymać dla siebie wydał kryjówkę powstańców Kozakom. Przywłaszczone pieniądze posłużyły mu do zakupu dworu w Wierzchowiskach. Miejscowi wiedząc o postępku karczmarza postanowili wykluczyć go ze społeczności, co trwało aż do jego śmierci i pogrzebu, w którym uczestniczyła tylko rodzina. |
|||
| Legenda: | |||
| Gdy Gustaw i Zofia postanowili się rozstać podobno spotkali się na ostatnią rozmowę nieopodal źródeł Sanny. Nie wiadomo dokładnie o czym rozmawiali ale na pamiątkę tego wydarzenia w miejscu spotkania wzniesiono kapliczkę z figurką Matki Boskiej. Na plecach figury wykonano skrytkę w której małżonkowie złożyli swoje obrączki, mieli je wyjąć gdyby do siebie wrócili. Los zrządził, że nie zobaczyli się już od dnia rozwodu a obrączki wyjął ponoć ich syn Marian przed wyjazdem do USA. Miejscowi wspominają też o zakopanych kosztownościach odnalezionych i zabranych przez ostatniego dziedzica. | |||
| Galeria | |||
            |
|||
| zdjęcia wykonane we wrześniu 2011 | |||
| Mapa | |||
|
Wyśrodkuj mapę
Ruch
Jazda rowerem
Tranzyt
|
|||
| Lokalizacja: woj. lubelskie, pow. janowski, gmina Modliborzyce | |||
| Adres: Wierzchowiska Drugie 163 | |||
|
|||
Warto odwiedzić to miejsce, hotel w dworze luksusowy, kuchnia wykwintna, doskonałe wina z własnej winnicy, okolica bardzo spokojna, w zimie cisza i odludzie, co mieszkańcom dużych miast może przynieść fantastyczny wypoczynek.
Tutaj spędzałem ostatnie wakacje jako przedszkolak (miałem jeszcze 6 lat). W budynku była szkoła (kierownikiem był pan Ciołek), lecz była pusta z powodu wakacji. moje wakacje trwały ponad 2 miesiące, bowiem mogłem rozpocząć naukę w szkole nieco później, jako że już bardzo dobrze czytałem książki (we wsi była biblioteka). W pobliżu znajdowały się wsie należące do mojej rodziny (w Pasiece urodziła się moja babcia Kochanowska). Mam jeszcze jakieś fotki z tego miejsca – robił je mój ojciec…
Odwiedzę to miejsce jeszcze kiedyś…