
Olszanica – Pałac Juścińskich
Stan obecny: | użytkowany, odrestaurowany. |
Funkcja teraźniejsza: | Ośrodek Konferencyjno–Wypoczynkowy „Pałac Biesa”. |
Zabytkowe obiekty towarzyszące: | oficyna, dawna kuźnia. |
Zwiedzanie: | wstęp na teren ośrodka bezpłatny i nieograniczony. W przypadku odbywających się szkoleń możliwie są ograniczenia w zwiedzaniu. Kontakt: tel./fax: (13) 461 74 50; (13) 461 74 60 tel. kom.: 664 736 106 | e-mail: recepcja@palacbiesa.pl |
Dojazd: | pałac jest widoczny z głównej drogi (przynajmniej przez trzy pory roku 😉 [Oszczędź czas i paliwo – gotowe współrzędne pod mapą.] |
Parkingi: | bezpłatny parking na terenie ośrodka lub przy ogrodzeniu parkowym. |
Historia i opis: | |
Pierwsze udokumentowane wzmianki o osadzie w Olszanicy pochodzą z pierwszej połowy XV wieku. Administracyjnie wieś leżała w województwie Ruskim i była to własność Kmitów z Sobienia i Wiśnicza. Nie wiadomo, kiedy dokładnie powstało i jak wyglądało założenie dworskie w Olszanicy. Piotr Kmita pisał się w XV wieku jako Hrabia na Wiśniczu i Dziedzic dóbr Zamku Sobienia i Olszanicy, więc wnioskować należy, że w Olszanicy stał przynajmniej dwór, a biorąc pod uwagę burzliwe czasy prawdopodobnie był to obiekt ufortyfikowany. Brak jest dokładnych informacji jak na przestrzeni kolejnych wieków zmieniali się i kim byli właściciele tych ziem. Wiadomo, że w połowie XIX wieku Olszanica była własnością Bronisława Stadnickiego. W II poł. XIX w. właścicielem olszanickich włości został Józef Jordan herbu Trąby, żonaty później z Felicją z Bobrowskich. Córka Jordanów – Stefania poślubiła Antoniego Juścińskiego herbu Ślepowron. Antoni spieniężył wszystkie swoje dobra, a uzyskane fundusze zainwestował w pałac, który w 1905 roku wzniesiono na wyspie w miejscu dawnego dworu. Powstał budynek charakteryzujący się bogatymi zdobieniami architektonicznymi, do którego przylegała duża wieża nakryta ostrosłupowym dachem z małymi wieżyczkami po bokach. Na wyspę otoczoną fosą wodną prowadził most. Podczas I wojny światowej zespół pałacowy został poważnie uszkodzony, jednak zniszczenia naprawiono w okresie międzywojennym. Od września 1939 roku w Olszanicy stacjonowały wojska radzieckie. W czerwcu 1941 roku wieś zajęli Niemcy. Ostatnim właścicielem tutejszego folwarku był syn Antoniego – Felicjan Bogdan Juściński herbu Ślepowron. Po zakończeniu wojny, w 1944 roku w pałacu umieszczono oddział Armii Czerwonej, który miał stanowić ochronę pobliskiej granicy w Ustianowej. Po wycofaniu wojsk radzieckich utworzono polską placówkę Wojsk Ochrony Pogranicza, istniejącą tu do roku 1951. Rok później przeniesiono tu Zespół Państwowych Gospodarstw Rolnych, który w 1958 roku przekształcono w Inspektorat PGR działający do 1971 r. Następnie budynki przekazano Zarządowi Przedsiębiorstw i Gospodarstw Pomocniczych Centralnego Zarządu Zakładów Karnych Ministerstwa Sprawiedliwości. W pałacu utworzono Ośrodek Wczasowy Służby Więziennej na potrzeby którego w 1985 r. wybudowano dodatkowy obiekt hotelowy. W 1993 roku kompleks przekształcono w Ośrodek Doskonalenia Kadr Służby Więziennej, który funkcjonował tu do 2012 roku. W tym samym roku zespół pałacowy przejęła w użytkowanie Podkarpacka Instytucja Gospodarki Budżetowej „Carpatia” w Rzeszowie otwierając ośrodek konferencyjno–wypoczynkowy pod nazwą „Pałac Biesa”. Położony na wyspie pałac z zachowaną oficyną i kuźnią otacza czynna i dosyć pokaźna fosa. Oprócz tego jest też duży staw i dwa baseny. Funkcjonujący tu ośrodek jest ogólnie dostępny. |
|
Galeria | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
|
zdjęcia wykonane w styczniu 2009
|
|
Mapa | |
|
|
Lokalizacja: woj. podkarpackie, pow. leski, gmina Lesko | |
Adres: Olszanica 222 | |
Współrzędne ![]() |
|
Atrakcje turystyczne w okolicy: | |
Dwór Herbutów – Uherce Mineralne | |
Skansen miniaturowych cerkwi – Myczkowce | |
Bunkry – podnóże Sobienia | |
Ruiny klasztoru Karmelitów – Zagórz | |
Ratusz – Lesko, Rynek | |
Synagoga – Lesko, ul. Joselewicza 16 | |
Skała „Kamień Leski” – niedaleko Leska przy drodze do Ustrzyk Dln. | |
Zabudowa Rynku – Sanok | |
Skansen Muzeum Budownictwa Ludowego – Sanok |